باغ سینه – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد – غزل ۱۴۶

۲۲۱- باغ سینه صبا وقت سحر بویی ززلف یار می آورد دل دیوانه مارا به نو در کار می آورد من آن شکل صنوبر را زباغ سینه برکندم که هرگل کز غمش بشکفت محنت بار می آورد زبیم غارت عشقش دل اندر خون رها کردم ولی می ریخت خون و ره …

۹۸/۱۱/۰۶

ازده نیاز

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد