۵۵۰- وقتی خوش است شهریست پر ظریفان وز هر طرفنگاری یاران صلای عشق است گر می کنید کاری چشم جهان نبیند زین تازه تر جوانی دردست کس نیفتد زین خوبتر نگاری جسمی که دیده باشد کز روحش آفریدند زین خاکیان مبادا بر دامنش غباری چون من شکسته ای را از …
۶۹-ازکران تا به کران روضه خلدبرین خلوت درویشان است مایه محتشمی خدمت درویشان است گنج عزلت که طلسمات عجایب دارد فتح آن درنظر رحمت درویشان است قصر فردوس که رضوانش به دربانی رفت منظری از چمن نزهت درویشان است آنچه زر م یشوداز پرو آن قلب سیاه کیمیاییست که …
۳۴۴- طالع طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف گر بکشم زهی طرب وربکشد زهی شرف طرف کرم زکس نبست این دل پر امید من گرچه سخن همی برد قصه من به هر طرف از خم ابروی توام هیچ گشایشی نشد وه ه درین خیال کج عمر عزیز …
۵۵۲- خون پیاله صب است و ژاله می چکد ا زابر بهمنی برگصبوح ساز و بده جام یکمنی در بحر مایی و منی افتاده ام بیار می تا خلاص بخشدم از مایی و منی خون پیاله خور که حلال است خون او درکار باده باش که کاریست کردنی …
۳۸۹- نهانخانه عشرت در نهانخانه عشرت صننمی خوش دارم کز سرزلف و رخش نعل درآتش درام عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند وین همه منهصب از آ» حور پریوش دارم گرتو زیندسترما بی سروسامانداری من به آه سحرت زلف مشوش دارم ور چنین چهره گشایدخط زنگاری …
۵۱۴ – بیار باده بیار باده و بازم رهان زمخموری که هم به باده توان کرد دفع رنجوری به هیچ وجه نتابد چراغ مجلس انس مگر به روی نگار و شراب انگوری به سحر غمزه فتان هیچ غره مباش که آزمودم و سودی …
۱۱- محبان باده پیما صبا به لطف بگوآنغزال رعنا را که سربه کوه و بیابان، تو داده ایمارا شر فروش که عمرش درازبادچرا تفقدیم کند طوطی شکرخا را ؟ غرور حسن اجایزت مگرندادای گل چه پرسشی بکنی عندلیب شیدارا به خلقو لطف توان کردصیداهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را چو با …
۳۵۹- هفت خانه چشم شممت روح و داد و شمنت برق وصال بیا که بوی ترامیرم ای نسیم شمال احادیا به جمال الجیب قف وانزل که نیست صبر جمیلم زاشتیاق جمال حکایت شب هجران فرو گذاشته به به شکر آنکه بر افکند پرده روز وصال بیا که پرده گلریز …
۵۲۴- ای شمع چگل تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی ورنه هر فتنه که بینی همه از خود بینی به خدایی که تویی بنده بگزیده او که بر این چاکر دیرینه کسی نگزینی ادب و شرم ترا خسرو مهرویان کرد آفرین بر تو …