نهانخانه عشرت – دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم – غزل ۳۲۶ – ۳۸۹

۳۸۹- نهانخانه عشرت در نهانخانه عشرت صننمی خوش دارم   کز سرزلف و رخش نعل درآتش درام عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند     وین همه منهصب از آ» حور پریوش دارم گرتو زیندسترما بی سروسامانداری         من به آه سحرت زلف مشوش دارم ور چنین چهره گشایدخط زنگاری …

• نهانخانه عشرت – دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم – غزل ۳۲۶ – ۳۸۹
• منبع : فالگیر