۱۱۹- جام به دست آن کس که به دست جام دارد سلطانی جم مدام دارد آبی که خضر حیات ازو یافت درمیکده جو که جام دارد سررشته جان به جام بگذار کاین رشته ازو نظام دارد ما ومی و زاهدان و تقوی …
۳۲۶- به دیدار تو فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش دلربایی همه آن نیست ه عاشق بکشند خواجه آن است ه باش غم خدمتگارش جای آن است که خون موج زند در دل لعل زین تغابن که …
۲۰۰- پیش تو روشنی طلعت تو ماه ندارد پیش تو گل رونق گیاه ندارد گوشه ابروی توست منزل جانم خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری جانب هیچ آشنا نگاه ندارد رطل گرانم ده ای مرید خرابات …
۵۴۰- گرزنده دلی ساقی اگرت هواست با می جز باده میار پیش ماهی سجاده وخرقه در خرابات بفروش و بیار جرعه ای می گر زنده دلی شنو زسمتان در گلشن جان ندای یا حی با درد در آ به سوی درمان کونین نگر به عشق لاشی اسرار دلست …
۱۸۶- دوستان دوستان دختر رز توبه زمستوری کرد شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد آمد از پرده به مجلی عرقش پاک کنید تا بگوید به حریفان که چرا دوری کرد جای آن است که در عقد وصالش گیرند دختری مست چنین کاین همه مستوری کرد …
۴۷۰ – ساقی بیار باده گفنت برون شدی به تماشای ماه نو ازماه ابروان منت شرم باد رو عمریست تا دلت زاسیران رلف ماست غافل زحفظ جانب یاران خود مشو مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما کانجا هزار نافه مشکنی به نیم جو تخم وفا ومه ردین کهنه …
۶۶- کرم نما و فرود آ رواق منظر چشم من آستانه تست کرم نمای و فرود آ که خانه خانه تست به لطف خال و خط ا زعارفان ربودی دل لطیفه های عجب زیر دام و دانه تست دلت به وصل گل ای بلبل سحر خوش باد که درچمن همه گلبانگ …
۱۰۰- لوح بینش مدامم مست می دارد نسیم جعد گیسویت خرابم می کند هر دم فریب چشم جادو یت پس از چندین شکیبایی شبی یارب توان دیدن که شمع دیده افروزیم درمحراب ابرویت سودا لوح بینش را عزیز از به رآن دارم که جان را نسخه ای باشد زنقش خال هندویت …
۴۵۸ – وفا کنیم منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن بهمی پرستی از آن نقش خود بر آب زدم که تا خراب کنم نقش خود پرستیدم وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن به …
۳۸۸- دولت وصل دردم از یاراست و درمان نیز هم دل فدای او شد وجان نیز هم این که می گویند آن خوشتر زحسن یارما این دارد وآن نیز هم دوستان در پرده می گویم ولی گفته خواهد شد به دستان نیز هم هردو عالم یک فروغ روی اوست …